Mια Κυριακή πρωί, όπως καθόμουν στην παραλία, είδα φορτωμένο στην σχάρα ενός αυτοκινήτου ένα ξύλινο σκάφος που γυάλιζε στον ήλιο. Η αλήθεια είναι πως όλα τα κεφάλια στράφηκαν και παρακολούθησαν την αργή πορεία του αυτοκινήτου που στάθμευσε λίγο πιο κάτω από το Athens Watersports Club στην παραλία της Αρτέμιδος.
Μια ώρα αργότερα, το σκάφος με τον ιδιοκτήτη του πέρασε αργά μπροστά μου. Στον χαιρετισμό μου, ο άνθρωπος επάνω στο σανίδι που ερχόταν κόστα κόστα, ανταποκρίθηκε και αφού απάντησε στα ερωτήματα του κόσμου που συγκεντρώθηκε γύρω από το ξύλινο σκαρί, δέχτηκε να παραχωρήσει αυτή την συνέντευξη και να την εμπλουτίσει με φωτογραφικό υλικό από την κατασκευαστική διαδικασία, αφού το σκάφος το δημιούργησε εξ’ αρχής με τα χέρια του.
Πότε ήρθατε σε επαφή με το SUP;
Ήταν περίπου πριν οκτώ χρόνια, στη Λευκάδα. Είχα μόλις ξυπνήσει στην παραλία Πευκούλια απέναντι από τον Άγιο Νικήτα και είδα στα ανοιχτά με κατεύθυνση από Βορρά προς Νότο δύο άντρες να “περπατάνε” στο νερό. Αφού βεβαιώθηκα πως δεν είχα παραισθήσεις, κοίταξα με τα κιάλια και είδα για πρώτη φορά Sup. Κατάλαβα αμέσως ότι με αυτόν τον τρόπο πλεύσης θα συσχετιστώ με κάποιον τρόπο.
Τι είναι αυτό που σας έκανε τελικά να φτιάξετε ένα σκάφος και όχι να αγοράσετε ένα έτοιμο από την αγορά;
Η δημιουργική διαδικασία και η καλλιτεχνική έκφραση είναι κάτι που με απασχολεί πολύ και διέπει γενικά την ζωή μου. Με ικανοποιεί πολύ να εργάζομαι με τα χέρια μου και το ξύλο είναι ένα υλικό που με τραβάει πολύ. Βέβαια από μόνο του αυτό δεν αρκεί. Χρειάζεται χρόνος, χώρος για την υλοποίηση ενός μεγάλου project, μελέτη, τεχνογνωσία, εργαλεία και πάνω από όλα μεράκι. Στο ίδιο μήκος κύματος με εμένα κινείται και ο φίλος μου Θανάσης Μεγαλοοικονόμος και μαζί αποφασίσαμε να κατασκευάσουμε το SUP.
Θέλετε να μας περιγράψετε λίγο την διαδικασία της κατασκευής;
Ευχαρίστως. Το πρώτο βήμα είναι η εύρεση και συγκέντρωση των υλικών. Το δεύτερο είναι η διευθέτηση του χώρου εργασίας. Τα 14 πόδια είναι ένα μήκος που απαιτεί χώρο. Απαραίτητα εκτός από τον κύριο πάγκο εργασίας, χρειάζονται βοηθητικοί χώροι και πάγκοι καθώς πρώτα γίνεται η συγκόλληση των φύλλων για να “πάρουμε” μήκος. Για την συγκόλληση χρησιμοποιήσαμε εποξική ρητίνη με μικρο-ίνες κυτταρίνης.
Στη συνέχεια κόψαμε τους νομείς, το κατάστρωμα, τις πλευρές και τη γάστρα και έτσι ξεκινάει το δέσιμο του σκάφους.
Μετά γίνεται η συγκόλληση, το αρμολόγημα και η αδιαβροχοποίηση του εσωτερικού. Μπαίνει ο καθρέφτης και τοποθετείται το κατάστρωμα με βάρος για να κολλήσει.
Η όλη κατασκευή φιλοτεχνείται. Κατασκευάζονται και τοποθετούνται τα fin. Καλύπτεται με fiberglass και στρώματα εποξικής ρητίνης με τρίψιμο σε κάθε χέρι.
Κατασκευάζεται το κουπί και τα pads (πυρογραφία σε φελλό) και πηγαίνει για τα τελικά βερνίκια (ακρυλικό- πολυουρεθάνης με προστασία UV ) σε φούρνο φανοποιείας.
Έτοιμο για βόλτα….
Είναι μια διαδικασία χρονοβόρα και απαιτητική αλλά το αποτέλεσμα δικαιώνει όχι μόνο τον κατασκευαστή, αλλά τόσο τον ιδιοκτήτη που απολαμβάνει ένα πραγματικά γρήγορο και σταθερό σκάφος 14′, χειροποίητο και μοναδικό, όσο και τον κόσμο που καταλαβαίνει ότι αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο σανίδι και το αντιμετωπίζει με θαυμασμό.
Σας ευχαριστώ πολύ για την κατατοπιστική περιγραφή πως μπορεί να έρθει κάποιος σε επαφή μαζί σας;
Μπορεί να με με καλέσει στο κινητό μου 6973498869 (Κωνσταντίνος Μπαγρόπουλος)
