Κυριακή 18 Μαρτίου 2018. Ο τέσσερις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής ISA, Casper Steinfath, επιχειρεί για 2η φορά το Viking Crossing, τον Διάπλου δηλαδή των 150 περίπου χιλιομέτρων από την Δανία στη Νορβηγία, .
Μετά την πρώτη του αποτυχημένη προσπάθεια, να διασχίσει τα άγρια νερά του καναλιού «Skagerrak” τον Φεβρουάριο του 2017, επανέρχεται αποφασισμένος να ολοκληρώσει το «Viking Crossing”.
Ο 24χρονος Πρωταθλητής, κατάφερε τελικά να γράψει το όνομά του στην Ιστορία, ως ο πρώτος άνθρωπος που έφτασε κωπηλατώντας από την Δανία στην Νορβηγία. Χρειάστηκε όμως να κωπηλατήσει ασταμάτητα για 18 ώρες και 30 λεπτά, κάνοντας 60,000 κουπιές, για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
Το πρώτο μέρος γράφτηκε στο απόλυτο σκοτάδι, όταν στις 1:20 π.μ. γλιστράει με το σκάφος του (Naish Maliko) στα παγωμένα νερά μιας παραλίας του Hirtshals και αρχίζει να κάνει τις πρώτες κουπιές με βόρεια κατεύθυνση, ακολουθούμενος από δύο συνοδά σκάφη, δύο καπετάνιους-πλοηγούς, ναυαγοσώστες και εικονολήπτες.
Η θερμοκρασία είναι -7οC, ενώ ο άνεμος πνέει με ταχύτητα 15-20 knots και το κύμα είναι μικρό αλλά ευνοϊκό.
Χρειάστηκε να κωπηλατήσει πέντε ώρες στο σκοτάδι, για να δει τις πρώτες ακτίνες ηλίου στον ορίζοντα. Είναι το πιο όμορφο ξημέρωμα, μετά από πολλές εβδομάδες στη Δανία, με έναν καθαρό μπλε ουρανό και έναν ήρεμο ωκεανό, χωρίς αέρα και έναν δυνατό ήλιο, που βγήκε λες, για να ζεστάνει το παγωμένο σώμα του Casper. Δεν ήταν αρκετός βέβαια για να λιώσει το παγωμένο νερό στο σακίδιο του Casper.
Ανεφοδιάζεται με ζεστό νερό και συνεχίζει να κάνει σταθερά κουπί, μέχρι που άρχισαν να διακρίνονται οι κορυφές των βουνών της Νορβηγίας, κάτι που του έδωσε κουράγιο να συνεχίσει.
Ο χρόνος περνούσε και οι ακτές της Νορβηγίας δεν πλησίαζαν τόσο γρήγορα, όσο επιθυμούσε. Είχε φτάσει πλέον στα όριά του. Οι τελευταίες τέσσερις ώρες ήταν οι χειρότερες ώρες της ζωής του. Στα τελευταία 25 χιλιόμετρα η πλάτη του πονούσε υπερβολικά, τα γόνατά του δεν λύγιζαν, τα χέρια του και οι ώμοι του είχαν εξασθενήσει σημαντικά.
Απομένουν μόνο επτά χιλιόμετρα από την προορισμό του, όταν το σώμα του άρχισε να σβήνει και σκέφτεται σοβαρά την εγκατάλειψη. Τότε είναι, που ο μικρός του αδερφός, Peter, πηδάει μέσα στο φουσκωτό σκάφος, πηγαίνει δίπλα του και αρχίζει να του μιλάει συνεχώς και να τον εμψυχώνει. Ο Casper συνεχίζει, κάνοντας την μια κουπιά μετά την άλλη, πονώντας υπερβολικά, καταφέρνοντας να πατήσει τελικά το πόδι του σε Νορβηγικό έδαφος, όπου τον περιμένει η οικογένειά του και οι φίλοι του.
Φτάνοντας στο Kristiansand και βγαίνοντας απ’ το νερό, περπατάει με δυσκολία, οι ώμοι του έχουν πεθάνει και τα πόδια του δεν λυγίζουν, αλλά η υπερηφάνεια για το όνειρό του που έγινε πραγματικότητα, τον κρατάει όρθιο.
Τέσσερις ημέρες μετά και ο Casper δεν έχει επανέλθει ολοκληρωτικά, νιώθοντας ακόμη πόνο σε όλο του το σώμα. «Είμαι σίγουρος ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, την απόλαυση αλλά ούτε τον πόνο, από αυτό το εγχείρημα»
«Εμείς οι άνθρωποι, είμαστε ικανοί, πιέζοντας τον εαυτό μας σωματικά και πνευματικά, να φτάσουμε και να ξεπεράσουμε κατά πολύ τα όριά μας. Εξ’ άλλου σε ένα τέτοιο εγχείρημα, η προσπάθεια και το ταξίδι είναι πιο σημαντικά από την επίτευξη του στόχου» δήλωσε ο Casper σε δεκάδες τηλεοπτικά κανάλια της Δανίας και της Νορβηγίας που ασχολήθηκαν εκτενώς με το επίτευγμά του.
Φωτογραφίες: Hans Høite Augustenborg / Frederik Clement / Jens Norgaard Larsen
Συγχαρητήρια Casper, περιμένουμε να δούμε τη συνέχεια, γιατί δεν πιστεύουμε ότι θα σταματήσεις εδώ.
Είμαστε περήφανοι που μοιραστήκαμε μαζί σου τον πρώτο Διάπλου της καριέρας σου, την Οδύσσεια όπως σου αρέσει να την αποκαλείς, από την Πάρο στην Μύκονο πίσω στο 2014.
